| 3 | Ea est lex amicitiae, et conditio charitatis, ut amici in mutuis necessitatibus suos interiores affectus exteriori operum prosequantur effectu. Amicitias siquidem de recenti contraximus, et gratiam, quam crebra non extorsissent obsequia, quam longo temporum tractu non vindicasset familiaritas senex, spatio recisiore firmavit ad plenum exuberans hab707.43 v et fervens affectio. Momentanea itaque collocutio, et notitia brevis, sic me vobis in glutino charitatis univit, ut vestrum omnino me censeam; imo vos me alterum reputarem, si tanta posset esse identitas corporum, quanta est singularitas voluntatum. Fortasse decipior, nec meis ex aequo respondetis affectibus; sed inurbanum foret vos in amicitia claudicare, quem verba, quem opera, quem facies, quem incessus, quem quaelibet alia, amicum efficacem et stabilem pollicentur. |
| 4 | H. latorem praesentium et negotium, quod habet erga conventum Cantuariensem, vestrae dilectioni mitto, et committo, rogans humiliter, ut in eo experiar qualiter ad mutuum amicitiae vinculum respondere velitis. Quod enim vestra ei gratia obtinuerit, mihi reputabo impensum; absentisque ac novi amici obsequium me ad uberiores gratias obligabit. Valete. |